โรคโลหิตจางบิดเบือนวิธีการวินิจฉัยโรคเบาหวานแบบปกติและตั้งคำถามถึงความน่าเชื่อถือ
โดย:
I
[IP: 185.216.73.xxx]
เมื่อ: 2023-02-08 14:28:59
ปัจจุบันการใช้ glycated hemoglobin (sugar-bound haemoglobin หรือ HbA1c) ถูกนำมาใช้เกือบทั่วโลกเพื่อช่วยแพทย์ในการวินิจฉัยโรคเบาหวานประเภท 2 อย่างไรก็ตาม งานวิจัยใหม่ที่ตีพิมพ์ในDiabetologia (วารสารของ European Association for the Study of Diabetes) ได้เน้นย้ำว่าภาวะ โรคโลหิตจาง
ซึ่งเป็นภาวะที่พบได้บ่อยในประชากรทั่วไป โดยเฉพาะในผู้หญิง สามารถนำไปสู่การวินิจฉัยโรคเบาหวานที่ผิดพลาดจากค่า HbA1c ได้อย่างไร เมื่อ การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของบุคคลนั้นเป็นเรื่องปกติ งานวิจัยนี้จัดทำโดย Dr Emma English, University of Nottingham, UK และเพื่อนร่วมงานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการก้าวไปสู่การใช้ HbA1c ในการวินิจฉัยโรคเบาหวานประเภท 2 (T2D) องค์การอนามัยโลก (WHO) และ American Diabetes Association (ADA) ได้สนับสนุนการใช้ HbA1c ในการวินิจฉัยภาวะนี้ที่ค่า 6.5% (48 มิลลิโมล/โมล) ในสหราชอาณาจักรและยุโรปส่วนใหญ่ จะใช้การตัดแบบเดียวกัน ตามคำแนะนำของ WHO ให้ใช้ HbA1c เป็นวิธีการวินิจฉัย T2D สหราชอาณาจักร (โดยผ่านกระทรวงสาธารณสุขของรัฐบาล) ได้ออกคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญโดยระบุว่าหนึ่งในประเด็นสำคัญที่ส่งผลต่อเทคนิคนี้คือภาวะโลหิตจาง ซึ่งส่งผลต่อระดับฮีโมโกลบิน (Hb) ในเลือด WHO กำหนดภาวะโลหิตจางในผู้ใหญ่ไว้ที่ 120 g/l Hb ในสตรีที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ และ 130 g/l ในผู้ชาย ด้วยประมาณ 29% ของผู้หญิงที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ทั่วโลกมีภาวะโลหิตจาง (ประมาณการล่าสุดจากปี 2011) สิ่งนี้แปลได้ว่ามีคนจำนวนมากที่การใช้ HbA1c ในการวินิจฉัยโรคเบาหวานไม่เหมาะสม การประมาณการล่าสุดของ WHO สำหรับความชุกของภาวะโลหิตจางในผู้ชายคือ 13% ซึ่งมีแนวโน้มที่จะสูงกว่าในผู้ชายสูงอายุ แม้ว่าข้อมูลจะหายากก็ตาม ในการทบทวนอย่างเป็นระบบนี้ ผู้เขียนมีเป้าหมายที่จะตอบคำถามข้างต้นโดยการประเมินหลักฐานที่มีอยู่เกี่ยวกับผลกระทบของความผิดปกติของดัชนีเม็ดเลือดแดง (เม็ดเลือดแดง) และภาวะโลหิตจางต่อระดับ HbA1c รอบจุดตัดการวินิจฉัยของ WHO/ADA ที่ 48 มิลลิโมล/โมล (6.5%) การทบทวนงานวิจัยระหว่างปี 1990 ถึง 2014 รวมการศึกษาที่มีการตรวจวัด HbA1c และกลูโคสอย่างน้อยหนึ่งรายการ และดัชนีภาวะโลหิตจางอย่างน้อยหนึ่งรายการที่เกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ที่ไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเบาหวาน ผู้เขียนระบุการศึกษา 12 เรื่องที่เหมาะสำหรับการรวม ซึ่งส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่โรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก และโดยทั่วไปแล้ว แสดงให้เห็นว่าการขาดธาตุเหล็กโดยมีหรือไม่มีภาวะโลหิตจางทำให้ค่า HbA1c เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม โดยไม่มีการเพิ่มขึ้นของค่าที่สอดคล้องกันใน น้ำตาลในเลือด, ผู้เขียนกล่าวว่า "HbA1c มีแนวโน้มที่จะได้รับผลกระทบจากการขาดธาตุเหล็กและโรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กโดยมีค่า HbA1c เพิ่มขึ้นอย่างผิดๆ นี่อาจนำไปสู่ความสับสนเมื่อวินิจฉัยโรคเบาหวานโดยใช้ HbA1c การทบทวนนี้ระบุอย่างชัดเจนถึงความต้องการหลักฐานเพิ่มเติม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการระบุ ประเภทและระดับของโรคโลหิตจางน่าจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความน่าเชื่อถือของ HbA1c" ในขณะที่รวบรวมหลักฐานเพิ่มเติม ผู้เขียนได้ให้คำแนะนำหลายประการเกี่ยวกับการปฏิบัติทางคลินิก ได้แก่ : ในระหว่างการติดตามผู้ป่วยโรคเบาหวาน เมื่อการวัดระดับน้ำตาลและ HbA1c ให้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน ให้พิจารณาความผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับโรคโลหิตจางหรือการขาดธาตุเหล็ก การขาดธาตุเหล็กและโรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กอาจเพียงพอที่จะทำให้ค่า HbA1c เปลี่ยนแปลงได้ สิ่งนี้มีความเกี่ยวข้องสูงในสตรีวัยเจริญพันธุ์ หากพบความผิดปกติ เช่น โลหิตจาง ให้พิจารณาแก้ไขความผิดปกติ (เช่น ใช้ธาตุเหล็กเสริมหากเกิดจากการขาดธาตุเหล็ก) ก่อนใช้ HbA1c เพื่อวินิจฉัยหรือติดตาม การศึกษาที่รวมอยู่ในการทบทวนนี้ชี้ให้เห็นว่าอาจใช้เวลาถึง 6 เดือนหลังจากเริ่มการรักษาเพื่อทำให้ระดับฮีโมโกลบินเป็นปกติ ผู้เขียนเรียกร้องให้มีการวิจัยเพิ่มเติมเนื่องจากการศึกษาจำนวนค่อนข้างน้อยที่พวกเขาสามารถรวมไว้ในการตรวจสอบได้ ผู้เขียนสรุป: "คำถามสำคัญที่ยังคงต้องตอบคือ ภาวะโลหิตจางและความผิดปกติของเซลล์เม็ดเลือดแดงจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อ การวินิจฉัยโรคเบาหวานโดยใช้ HbA1c ในประชากรทั่วไป ซึ่งขณะนี้มีการดำเนินการอย่างแพร่หลาย"
ซึ่งเป็นภาวะที่พบได้บ่อยในประชากรทั่วไป โดยเฉพาะในผู้หญิง สามารถนำไปสู่การวินิจฉัยโรคเบาหวานที่ผิดพลาดจากค่า HbA1c ได้อย่างไร เมื่อ การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของบุคคลนั้นเป็นเรื่องปกติ งานวิจัยนี้จัดทำโดย Dr Emma English, University of Nottingham, UK และเพื่อนร่วมงานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการก้าวไปสู่การใช้ HbA1c ในการวินิจฉัยโรคเบาหวานประเภท 2 (T2D) องค์การอนามัยโลก (WHO) และ American Diabetes Association (ADA) ได้สนับสนุนการใช้ HbA1c ในการวินิจฉัยภาวะนี้ที่ค่า 6.5% (48 มิลลิโมล/โมล) ในสหราชอาณาจักรและยุโรปส่วนใหญ่ จะใช้การตัดแบบเดียวกัน ตามคำแนะนำของ WHO ให้ใช้ HbA1c เป็นวิธีการวินิจฉัย T2D สหราชอาณาจักร (โดยผ่านกระทรวงสาธารณสุขของรัฐบาล) ได้ออกคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญโดยระบุว่าหนึ่งในประเด็นสำคัญที่ส่งผลต่อเทคนิคนี้คือภาวะโลหิตจาง ซึ่งส่งผลต่อระดับฮีโมโกลบิน (Hb) ในเลือด WHO กำหนดภาวะโลหิตจางในผู้ใหญ่ไว้ที่ 120 g/l Hb ในสตรีที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ และ 130 g/l ในผู้ชาย ด้วยประมาณ 29% ของผู้หญิงที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ทั่วโลกมีภาวะโลหิตจาง (ประมาณการล่าสุดจากปี 2011) สิ่งนี้แปลได้ว่ามีคนจำนวนมากที่การใช้ HbA1c ในการวินิจฉัยโรคเบาหวานไม่เหมาะสม การประมาณการล่าสุดของ WHO สำหรับความชุกของภาวะโลหิตจางในผู้ชายคือ 13% ซึ่งมีแนวโน้มที่จะสูงกว่าในผู้ชายสูงอายุ แม้ว่าข้อมูลจะหายากก็ตาม ในการทบทวนอย่างเป็นระบบนี้ ผู้เขียนมีเป้าหมายที่จะตอบคำถามข้างต้นโดยการประเมินหลักฐานที่มีอยู่เกี่ยวกับผลกระทบของความผิดปกติของดัชนีเม็ดเลือดแดง (เม็ดเลือดแดง) และภาวะโลหิตจางต่อระดับ HbA1c รอบจุดตัดการวินิจฉัยของ WHO/ADA ที่ 48 มิลลิโมล/โมล (6.5%) การทบทวนงานวิจัยระหว่างปี 1990 ถึง 2014 รวมการศึกษาที่มีการตรวจวัด HbA1c และกลูโคสอย่างน้อยหนึ่งรายการ และดัชนีภาวะโลหิตจางอย่างน้อยหนึ่งรายการที่เกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ที่ไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเบาหวาน ผู้เขียนระบุการศึกษา 12 เรื่องที่เหมาะสำหรับการรวม ซึ่งส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่โรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก และโดยทั่วไปแล้ว แสดงให้เห็นว่าการขาดธาตุเหล็กโดยมีหรือไม่มีภาวะโลหิตจางทำให้ค่า HbA1c เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม โดยไม่มีการเพิ่มขึ้นของค่าที่สอดคล้องกันใน น้ำตาลในเลือด, ผู้เขียนกล่าวว่า "HbA1c มีแนวโน้มที่จะได้รับผลกระทบจากการขาดธาตุเหล็กและโรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กโดยมีค่า HbA1c เพิ่มขึ้นอย่างผิดๆ นี่อาจนำไปสู่ความสับสนเมื่อวินิจฉัยโรคเบาหวานโดยใช้ HbA1c การทบทวนนี้ระบุอย่างชัดเจนถึงความต้องการหลักฐานเพิ่มเติม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการระบุ ประเภทและระดับของโรคโลหิตจางน่าจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความน่าเชื่อถือของ HbA1c" ในขณะที่รวบรวมหลักฐานเพิ่มเติม ผู้เขียนได้ให้คำแนะนำหลายประการเกี่ยวกับการปฏิบัติทางคลินิก ได้แก่ : ในระหว่างการติดตามผู้ป่วยโรคเบาหวาน เมื่อการวัดระดับน้ำตาลและ HbA1c ให้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน ให้พิจารณาความผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับโรคโลหิตจางหรือการขาดธาตุเหล็ก การขาดธาตุเหล็กและโรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กอาจเพียงพอที่จะทำให้ค่า HbA1c เปลี่ยนแปลงได้ สิ่งนี้มีความเกี่ยวข้องสูงในสตรีวัยเจริญพันธุ์ หากพบความผิดปกติ เช่น โลหิตจาง ให้พิจารณาแก้ไขความผิดปกติ (เช่น ใช้ธาตุเหล็กเสริมหากเกิดจากการขาดธาตุเหล็ก) ก่อนใช้ HbA1c เพื่อวินิจฉัยหรือติดตาม การศึกษาที่รวมอยู่ในการทบทวนนี้ชี้ให้เห็นว่าอาจใช้เวลาถึง 6 เดือนหลังจากเริ่มการรักษาเพื่อทำให้ระดับฮีโมโกลบินเป็นปกติ ผู้เขียนเรียกร้องให้มีการวิจัยเพิ่มเติมเนื่องจากการศึกษาจำนวนค่อนข้างน้อยที่พวกเขาสามารถรวมไว้ในการตรวจสอบได้ ผู้เขียนสรุป: "คำถามสำคัญที่ยังคงต้องตอบคือ ภาวะโลหิตจางและความผิดปกติของเซลล์เม็ดเลือดแดงจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อ การวินิจฉัยโรคเบาหวานโดยใช้ HbA1c ในประชากรทั่วไป ซึ่งขณะนี้มีการดำเนินการอย่างแพร่หลาย"
- ความคิดเห็น
- Facebook Comments
